درباره مزاندیش…

یکی از رازهایی که تونستم به کمک اون گام‌هایی رو در راستای موفقیت بردارم، این بود که معتدم هیچ اتفاقی، اتفاقی نیست. اونایی که شبیه اتفاقی هستن که نقشه خدا برای راه ما هستش (گفته نیک ویچیچ) و اونایی هم که ظاهر اتفاقی نداره و خودمون توش نقش داریم هم شخصه؛ از تو حرکت از خدا برکت.

به همین خاطر به جرات میگم که خدا اینقدری دوستم داشت که توی اون ناامیدی که داشتم حس می‌کردم اولا دوستان خوبی رو توی مسیرم گذاشت و دوما با این حدیث (به واسطه حاج آقا پناهیان) آشنا شدم. اصلا انگار این حدیث اون موقع فقط برای من گفته شده بود :)

پیامبر خدا (ص) هرگاه به کسى نگاه مى‏‌کرد و از او خوشش مى‏‌آمد،

مى‏‌فرمود: شغلى هم دارد؟
اگر مى‏‌گفتند: نه،

مى‏‌فرمود: از چشمم افتاد. (سَقَطَ مِنْ عَیْنِی.)

عرض مى‌‏شد: چرا اى رسول خدا؟!

مى‌‏فرمود: زیرا اگر مؤمن شغل و حرفه‌‏اى نداشته باشد دین خود را وسیله امرار معاشش مى‏‌کند.

هنوز هیچ‌چیزی از مهارت‌های نرم و مذاکره و فروش و… بلد نبودم! صرفا مهارت رو مهارت سخت (که اون موقع اسمش رو هم نمی‌دونستم) در نظر گرفته بودم. تقریبا لیستی از مهارت‌هایی که به ذهنم می‌رسید رو آماده کردم. از کد نویسی و طراحی سایت گرفته تا کار با نرم‌افزارهای تدوین و گرافیک.

این زمان بازهم خدا یه لطف بزرگ دیگه بهم کرد و با صنعت آموزش هم آشنا شدم. با چندتا از دوستانم موارد رو مطرح کردم تا آخر به ذهنمون رسید که با یه شرکتی که توی حوزه بازارهای مالی فعال بود شراکت کنیم. به عنوان اولین تجربه خارج از محیط استخدامی یه مقدار ترسناک بود اما خیلی شیرین. همین که حرفت ارزش داشت و بهش گوش می‌دادن (فارغ از عمل کردن یا نکردن) حس مسئولیت بیشتری بهم می‌داد. توی همین کار من با بازارهای مالی هم آشنا شدم و به لیست مهارت‌هام اضافه شد.

فقط یه مشکل خیلی بزرگی بود. اونم همون بحث مهارت‌های نرم بود. اینقدری بزرگ که علی‌رقم تمامی برنامه‌های به ظاهر منطقی که برای رشد شرکت داشتیم (اونم تو اوج کاری بورس) شرکت منحل شد!!! هیچکسی هم باور نمی‌کرد :)

بعد از این ماجرا سعی کردم که به جای یادگیری ده‌تا مهارت سخت (فنی) یکی دوتا رو عمیق‌تر وارد بشم و در کنار اون سفت بچسبم به مهارت‌های نرم.

با صمیمی‌ترین دوستم (اگه بگم تنها دوستم به معنای واقعی کلمه اغراق نکردم)، یعنی مهندس کمال قره‌جه‌لو که از دوران راهنمایی باهمیم (حدودای سال 84) صحبت کردیم. تصمیم بر این شد که از مهارت‌هایی که داریم استفاده کنیم برای کسب درآمد. ایشون هم مشابه من گذشته پرچالشی داشتن.

توی مرکز نوآوری پارک علم و فناوری زنجان به صورت فریلنسری شروع کردیم به کار کردن. هر دومون از خود پارک علم و فناوری پروژه گرفته بودیم. ایشون تو حوزه تخصصی خودشون (برنامه‌نویسی) منم تو حوزه موشن‌گرافی. درباره لذتش هرچی بگم، رسوندن منظورم خیلی کار سختیه. فقط آرزو می‌کنم که تجربه کنید تا متوجه بشید.

بخوام خلاصه کنم، اوضاع طوری شد که برای گرفتن پروژه‌های بعدی نیاز به ثبت شرکت داشتیم! تصمیم گرفتیم به‌جای دوتا شرکت، یه شرکت ثبت کنیم. که شد

عصر داده پردازی زینو

این شرکت دو‌تا زیرمجموعه اصلی داره. اولی “تکین وب” که به صورت تخصصی تو حوزه توسعه نرم‌افزار فعالیت می‌کنه و دومی هم “مزاندیش” که تو حوزه مشاوره مدیریت در حال ارائه خدماته.

شاید باورش سخت باشه، اما علتمون برای راه‌اندازی با تاخیر سایت‌های مجموعه‌های خودمون تعداد بالای پروژه‌ها بوده نه تنبلی و احساس بی‌نیازی!!! این اون لذتی بود که هنوز هم نمی‌تونم وصفش کنم.

چرا طلایی؟؟؟ چرا تا الان؟؟؟

فکرش رو بکنید طی چند سال از ناامیدی به تاسیس شرکت و… رسیدن چقدر خوش‌آینده. این خوشحالی وقتی به نقطه طلایی می‌رسه که سال 402 افتخار عقد قرارداد کارگزاری با پارک علم‌وفناوری استان زنجام هم نسیبمون شد. البته با یه سری ویژگی خاص…

شرکت زینو به عنوان اولین کارگزار پارک در زمینه مشاوره و مدیریت این قرارداد رو امضا کرد. قبل از عقد قرارداد توی همین زمینه هم با دو شرکت از زیرمجموعه‌های پارک همکاری داشت. به اضافه این‌که همکاری با انجمن خیریه مهرانه هم که جزء هدایایی بود که خدا بهمون داد.

ولی چرا تا الان؟ مشخصه. چون قرار نیست به همین راضی باشیم. اصلا اگه راضی بودیم که دیگه نیازی به سایت و معرفی و… نبود. از اثر گذاشتن و یادگرفتن خوشمون میاد و دوست داریم اگه اسمی از ما بیاد، به عنوان یه مجموعه موثر (از نوع مثبت البته) باشه.